De eerste paar dagen Australië

Ik heb al wel een paar dingen meegemaakt sinds mijn eerste dag in Darwin. We hebben een aantal Nederlanders ontmoet die ons een aantal reistips hebben gegeven waar we zeker gebruik van gaan maken. De tweede dag hier zijn we naar zo’n tourist office gegaan. Om onze tour naar het kakadu park te plannen. Deze mensen hadden een leuke deal voor ons. Het bedrijf zat overal in Australië, dus konden de rest van de trip ook bij hun boeken. De jongen bij de balie was Nederlands met een australisch accent en layback houding, dus het was makkelijk communiceren. We wilden low-budget een aantal tours doen bij de oostkust en in leuke plekken verblijven. Maar dat zou helemaal goedkomen met hem en hij zou een speciale prijs voor ons fixen. Nou goed, wij een planning gemaakt met die jongen tot aan Sydney hij is er ongeveer 2,5 uur mee bezig geweest. Zijn speciale low-budget prijs kwam uit op 2500 dollar!! :-O Hoezo lowbudget?
Dus daar gingen we even een nachtje over slapen. Die middag zijn we naar de lagoon gegaan. Dit is een afgesloten stukje strand waar je kun zwemmen in de baai. Het is afgeschermd omdat de rest van de baai wordt gebruikt voor de haven. Maar ik hoorde van iemand anders dat op de andere stukken strand je het gevaar liep door een krokodil te worden aangevallen…. Maar of ik dat nu moet geloven?.. We zijn er achter gekomen dat je gratis wifi hebt voor een uur in de bibliotheek, dus die hebben we maar eens opgezocht om naar een vliegticket naar Cairns te kijken. Ook zag ik een flyer hangen voor een open dag in het ziekenhuis van een revalidatiecentrum, dat nam ik mee in mijn achterhoofd. Toen de bibliotheek dicht ging zijn we gaan koken, even gechilled op de kamer. Waar we tot de conclusie kwamen dat de helft van wat die hippie voor ons gepland heeft de komende weken, we eigenlijk niet wilden doen. Dus… Op de grond in de slaapkamer hebben we een nieuwe planning gemaakt met de activiteiten die we wel wilden doen. Ik wilde in eerste instantie niet dat Sieta op de grond ging zitten want ik dacht: mensen hebben hier op de grond gespuugd. Sieta snapte het niet helemaal en toen bedacht ik me: “oohja ik zit niet meer in china, hier spuugt niet iedereen op de grond”. Met andere woorden ik heb een trauma gekregen van de ranzige chineze vloerbedekkingen. Maargoed we hebben de helft van de planning geskipt en anders ingedeeld, veel nachtbussen om geld van een hostel te besparen enz. Toen heerlijk gaan slapen, want we waren kapot en ik had echt ontzettend last van mijn jetlag.
De volgende ochtend zijn we naar de aquascene geweest, althans zouden er heen. En je raad het al dik veel geld voor betalen voor een paar visjes. Dus de aquascene gelaten voor wat het was en maar oerhollands een fiets gehuurd. Nou ik kan je vertellen, dat was niet het beste idee dat we tot nu toe hier hebben gehad. Wij hadden bedacht om eerst een ticket te gaan boeken naar een museum te gaan, een park en naar de Night cliff. Ons niet realiserend hoe ver dit eigenlijk weg was, gezien het kaartje was het ongeveer een kilometertje of 10. In de library hebben we eerst ons ticket geboekt, de prijs was bijna 100 dollar meer dan de dag ervoor. Maarja we moesten wel. Wel balen van de prijs. We moeten er volgens mij maar aan gaan wennen dat we onze zakken hier gaan legen. Maargoed, verder met de fietstocht. Via onze route zijn we het museum compleet voorbij gefietst, dus moesten een heel stuk weer terug. Het museum was leuk, niet heel bijzonder maar gewoon leuk. Daarna zouden we naar het park, een straatje ingereden en daarna hoefden we alleen maar af te slaan en rechtdoor te fietsen, volgens mijn kaartleeskunsten. Goed, dat gedaan een heel eind gefietst. En ik denk ineens: wat komt het hier allemaal bekend voor?.... Zijn we dus met een megaomweg terug naar het centrum gefietst. Sieta laat mij dus vanaf nu niet meer kaartlezen… Het nationale park hebben we dus maar overgeslagen, en zijn we maar naar de nachtcliff gereden gezien het al half 5 was. Weer helemaal langs het museum gereden, meer dan een uur gefietst. Halverwege gestopt bij een bushokje om wat te drinken. Kwam er ineens een aboriginal man naar ons toe lopen. Althans ik had hem niet gezien, dus toen ik me omdraaide en hij achter me stond schrok ik me dood. De man was erg dronken en riep steeds: ‘i love you guys so much’. Beetje een rare vent, kon nauwelijks nog op zijn poten staan zo bezopen was hij. Dus we hebben maar wat sneller aanstalten gemaakt om verder te fietsen. We moesten nog een heel eind fietsen in de middle of nowhere, met dor gras links een autoweg rechts met daarachter weer alleen maar dor gras. Eindelijk kwamen we aan bij de night cliff, na de foto’s op internet dachten we dat het echt heel mooi was. Eenmaal aangekomen keken Sieta en in elkaar aan: ‘is dit het’? Zaten we hier wel goed. Verder gekeken vanaf het uitzichtpunt konden we echt geen andere klif zien dus dit was het echt. Een enorme tegenvaller voor dat pokke eind fietsen. Dus zijn we maar weer terug gefietst want het werd al laat. Een rit van meer dan 1,5 uur fietsen. Met steile heuvels die ik op moest lopen omdat ik op de fiets gewoon stil bleef staan ondanks dat ik de knieën van mijn lijf trapte. Kortom: fietsen in Australië, eens en NOOIT weer!!! Direct richting de supermarkt waar we nog even een korte stop bij Peterpans maakten (het reisbureau). Hier zat een Engelse knul waar we onze nieuwe planning aan lieten zien en hij erachter kwam dat we dus echt totaal wat anders wilden. Dus hup oude planning weg en hij heeft met ons anderhalf uur gezeten om de nieuwe planning te maken. Hij dacht super met ons mee om nachten in hostels te besparen door nachtbussen te nemen. En bood ons andere tours aan, dus echt een topgast. We hebben een planning gemaakt tot en met Fraser Island, dus vlak voor sydney. Zijn special lowbudget price kwam uit op 1450 dollar. Sieta en ik keken elkaar aan: ‘hoe heeft hij dat gefixt?!’ Dit klonk ons veel beter in de oren. Dus een deel ervan geboekt, en het laatste nog open laten staan in de hoop een beter aanbod te kunnen krijgen. Toen kregen we van hem een bandje om gratis pizza te eten bij monsoon’s. En als echte Hollanders dachten wij: tuurlijk gaan we voor gratis pizza! De hollander Richard die ook in de Peterpans stond dacht hetzelfde. Dus we zijn met hem richting het café gegaan. Eenmaal aangekomen werd er een competitie gehouden voor een tour naar de Whitsundays. Ik moest sieta’s gezicht gaan schilderen. Dus ik heel creatief tulpjes op de wangen en een kangoeroe op haar voorhoofd getekend met een berg erbij. Komt die man naar me toe, het gehele gezicht moest een dier zijn. Dus toen… van de tulpjes een soort van vleugels gemaakt, dus die werden vlinder vleugels. Het verhaal dat ik erbij vertelde ging als volgt: ze is een vlinder uit Nederland die vliegt naar de kangoeroes en bergen in Australië. Creatief bedacht toch? Helaas kon de presentator het niet echt waarderen, dus wij kregen niet veel applaus. Maar een meisje, met niet zo heel bijzondere schildering kreeg natuurlijk de meeste applaus van al haar vriendinnen. Die wonnen natuurlijk, dikke vriendjespolitiek… sieta heeft vervolgens de rest van de avond met een picasso op haar kop gelopen. We hebben nog wat gekletst met Richard en een drankje gedaan. Jawel! Een echt twents Grolsh biertje!!! Daarna snel gaan slapen.