Wat vliegt de tijd!

Wat gaat de tijd toch snel! We zijn alweer 2 weken onderweg. Hebben zoveel beleefd. Maandagmiddag zijn we aangekomen in Cairns. Daar zijn we met een busje opgehaald van het vliegveld. Helemaal gaar aangekomen zijn we meteen het stadje gaan bekijken. Meteen naar de Peter Pans gegaan om een aantal dingen vast te leggen. Waar een Nederlandse dame ons heeft geholpen. Nouja geholpen, ze keek ons maar aan met een sacherijnig hoofd van: ik kan toch niks aan jullie verdienen, dus zoek het zelf maar uit. Hierna boodschappen gedaan om heerlijke sushi te maken!! Daarna hebben we meegedaan aan een poolwedstrijd om een trip te winnen. Verloren natuurlijk! Bij het poolen hebben we een paar jongens uit New Castle ontmoet. Aardige jongens die ons veel over Australië konden vertellen en goede tips gaven. Ze bleven ons de hele tijd Dutchies noemen. De volgende ochtend bij het ontbijt werden we dan ook begroet met: hey Dutchies! Ons ontbijt bestond uit overgebleven sushi, niet verkeerd als backpackersontbijtje. We zijn naar de lagoon gelopen, dit is een stuk kunstmatig aangelegd strand. Omdat je niet in de zee mag zwemmen ivm kwallen en krokodillen. Bijna overal hebben ze van die lagoons. Je loopt eerst over het strandje, en dan komt je al een heerlijke zeelucht te gemoed, oftwel: je stikt in de chloorlucht. Vervolgens als je verder loopt sta je ineens op beton, dus je snapt wel dat het een prachtige replica van het strand was. Maar je hebt wel uitzicht op de echte zee. Er waren 2 meisjes bij de lagoon, met cavia’s. Die waren ze aan het uitlaten aan een tuigje, echt te grappig. Probeerden ze die een trucje te leren, dus we hoorden steeds: “strike a pose!”. Dus wij een beetje met die cavia lopen spelen, te grappig! Na een uurtje chillen hoorden we ineens: Dutchies!! Ja hoor, daar waren onze aussies van de vorige avond weer. Dus daarmee bij de lagoon gezeten en ’s avond na het eten ook nog even mee zitten kletsen. De volgende dag moesten we vroeg op, want we gingen duiken!!! Het personeel van de boot bracht alles onwijs leuk, gezien we ons aan heel erg veel veiligheidsregels moesten houden. De mooiste tip van die dag was dan ook: als je een haai ziet, maak dan een foto! Ze vallen mensen niet snel aan, en doen ze dat wel dan ben je toch niet snel genoeg. Vlak voordat ik moest duiken, was Sieta flauwgevallen, dus halve personeel in rep en roer. Hier zat ze allesbehalve op te wachten. Toen moest ik gaan duiken, ik was niet helemaal zeker of ik het leuk zou gaan vinden. Ik zwom met 2 andere mensen op één instructeur. Eigenlijk moesten we 2 aan een zwemmen maar het meisje dat samen met mijn instructeur ging had te veel last van haar oren. Dus in een wat onhandige houding zijn we met z’n drieën gaan duiken, echt fantastisch koraal gezien en hele mooie vissen. Ook echt een hele grote, ook een mega barracuda die vlak bij de boot bleef zwemmen. We hebben op de bodem van de zee gezeten, althans poging tot. Mijn weightbelt zat niet goed verdeeld dus ik viel steeds om naar rechts. Die duikinstructrice moest me steeds weer recht trekken en hoppaaa daar viel ik weer om in het water, ik kon ook echt niet recht blijven zitten. Was echt een geweldige ervaring, kan niet wachten op mijn volgende duik!! Heb Sieta echt de oren van de kop gekletst zo leuk was het! Na het duiken hadden we lunch, met heerlijke vis en garnalen, Sieta voelde zich gelukkig ook weer een stuk beter. Super goed geregeld. Na de lunch een stukje gevaren naar een ander stuk waar we zijn gaan snorkelen. Daar hebben we een haai gezien van wel 1 meter! Dus ik ben die gaan achtervolgen om er met onze onderwatercamera er een foto van te maken. Toen ik eenmaal terug was op de boot dacht ik: ik heb serieus net een haai achtervolgt, hoe bizar! En eng eigenlijk ook, gezien het niet geheel ongevaarlijk was. ’s Avonds uit geweest in de stad, erg gezellig gehad. Maar het uitgaan is wel anders dan in Nederland. De volgende dag zijn we na lekker uitslapen, de Duitse jongen uit gaan zwaaien. Die overigens met hun gehuurde camper nog tegen een overkapping van het hostel aangereden zijn…. Niet heel handig als je je dak waterdicht wil houden. We hebben de rest van de middag gechilled bij de lagoon en ’s avonds zijn we gratis pizza gaan scoren in de stad. We hebben een vriendin gemeet, die we kennen van de kakadutrip: Sophie. Een ontzettend lieve en aardige Franse meid. We moesten voor de gratis pizza eerst stomme spelletjes gaan spelen. Vervolgens kwam ik de club niet eens in omdat ik geen ID bij me had. Dus ik heel sneaky 10 minuten later met het ID van Sieta alsnog binnen kunnen komen, illigale praktijken hier!!! Vervolgens hadden we 1 stuk pizza gescoord en 1 kippenvleugeltje. Tegenvaller!! Maar de gratis champagne maakte het wel een klein beetje goed. Onze hippie van het reisbureau in Darwin kwamen we ook weer tegen. Die hebben we heel subtiel maar gemeden, gezien we zijn plan compleet de ton in hebben gegooid ;-). De ochtend erop moesten we om 6.30 al klaar staan om opgehaald te worden door een busje. Wij gingen namelijk skydiven!! Ik was zo ongelofelijk zenuwachtig! Verschrikkelijk, en we moesten ook nog eens vet lang wachten voor we aan de beurt waren. Eenmaal aan de beurt ging het dan echt beginnen. De instructeur stelde zich voor, dit was wederom zo’n opgepompte beetje vreemde australiër. Maar wel de knapste instructeur die ertussen zat!! ;-P Sieta balen, die sprong met een vrouw! Haha! Toen met het busje naar het vliegveldje en daarna in een minuscuul vliegtuigje. En je raad het al, wie mocht er het eerst springen: ik!!! Ik zat dus recht naast de deur, die de helft van de vlucht half open heeft gestaan. De deur was overigens gewoon een stuk plastic, dus als je omvalt val je alsnog recht naar buiten maar dan inclusief deur. Vervolgens zat de instructeur me van alles te vertellen over het landschap en de trein enz en ik dacht: kerel, dit hoef ik echt allemaal niet te weten voor je mij zo meteen dat vliegtuig uit douwt. Nou toen werd ik vast gegespt, je zat zo ongeveer aan elkaar vastgeplakt. Alle instructies werden nog eens doornemen en daar ging de deur open. Werd ik met mijn benen over de rand gezet: fucking eng!!! Ik dacht alleen maar: ik ga nu gewoon dood!! De jongen wilde nog wat foto’s maken, maar dat lukte niet dus die zat een hele tijd te prutsen met zijn camera en ik dacht alleen maar: waarom duurt het zo lang!!! En ineens hoppa!! Zoefde je met een enorme gangvaart naar beneden, half gedraaid kon je na 2 seconden een glimp opvangen van het vliegtuig wat al tientallen meters boven je vloog. 40 seconden vrije val was echt het engste wat ik ooit heb gedaan!!! Ik durfde mijn tuigje ook de eerste 10 seconden niet los te laten. En die jongen maar kloppen op mijn armen dat ik het los moest laten! Toen die parachute eenmaal open ging, voelde het echt een enorme opluchting!! Ik leefde nog!!! Heerlijk genieten van het fantastische uitzicht over de great barrier reef!! Zo mooi!! Hoewel het doodeng was, was het echt het gaafste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan!! Die avond hebben we dan ook met een drankje gevierd, dat we uit een vliegtuig zijn gesprongen en dat we het hebben overleefd! De volgende ochtend zijn we met Sophie en haar vriendin naar cape tribulation gereden. In onze kleine honda, een megarammelbakkie zijn we door allemaal zandpaadjes naar het nationale park gereden. Tijdens de lunch kwam er echt ineens een vet grote varaan aanlopen. Die echt op een paar centimeter afstand om eten kwam schooieren. Echt bizar!! Na de lunch hebben we 3 wandeltochten door het regenwoud gedaan, super mooi om te zien. Het regenwoud zat naast het strand en the great barrier reef, echt een heel tegenstrijdig gezicht. Dit was ook de enige plek, waar 2 van deze beschermde gebieden naast elkaar lagen en deels doorkruisten. ’s Avonds hebben we lekker pizza gegeten, en toen moesten we alweer naar het volgende stadje. Met de nachtbus naar Townsville!
See ya!