Even typisch de toerist uithangen..

Xin chào!
Hier alweer bericht uit het kokendhete Vietnam!

Om even aan de drukte in Hanoi te ontsnappen ben ik een 3-daagse boottrip gaan doen naar Halong Bay. Deze trip bracht ons naar een baai met meer dan 2000 kleine eilanden die door aardbevingen boven water zijn geduwd. Het deed me een beetje denken aan de fjorden in Nieuw Zeeland. Hoewel dit dan de kleine versie was waarvan de baai volgepakt was met boten. Want na onze lange busrit van 4 uur bleken we niet de enige te zijn die een trip hadden geboekt. In de haven lagen wel honderd boten, allemaal dezelfde vormgeving en dezelfde trip. We werden met een klein bootje naar onze juiste boot gebracht, een groot schip wat niet te onderscheiden was van een van de andere 100 boten. Toen we begonnen aan de trip zagen we het eerste uur dan ook alleen maar schepen. Erg jammer dat het hier zo toeristisch is. Onze tourgids was erg strikt en we moesten overal op tijd zijn en opschieten. De regeltjes op de boot werden ons wel 3 keer verteld. Het was net een moeder die haar 12 kinderen van 10 probeerde te delegeren. Ik had bijna de neiging om op alles wat ze zei te reageren met; ja mama!!

De eerste activiteit die op het programma stond waren de grotten. Allemaal hutje mutje op elkaar schuifelden we de grotten in. De eerste twee waren niet heel bijzonder maar de derde was echt enorm groot. Groter dan ik had verwacht, dat verbaasde me echt. Het was prachtig om te zien, maar het was gewoon veel te touristisch! Toen we weer terug op onze boot waren, moesten we omkleden om te gaan kajakken. Terwijl ik aan het omkleden was hoorde ik bij het raam ineens: hello madam!! Stond er een vrouwtje in een klein bootje naast het raam om chips, cola of iets anders te verkopen. Ik schrok me kapot! Na 3 keer nee te hebben gezegd stond ze daar nog steeds. Echt ontzettend vreemd! Mijn kamergenoot vond het daarna ook een goed idee om de ramen maar op slot te doen als we er niet waren, voor je het weet klimt er iemand in onze boot. Het kajakken was iets verderop van de grotten, dus wederom waren we aan het kajakken met 100 andere mensen op hetzelfde stukje water. Ik deelde de kajak met een Canadese man die eerder getrouwd is geweest met een Thaise vrouw. Hij vertelde dat hij haar had ontmoet toen ze hem een voetmassage gaf…. Vreemd verhaal, maar erg typisch..
Het kajakken was desondanks best leuk, tegen het einde gingen er steeds meer boten weg dus werd het eindelijk wat rustiger in de baai. Na het kajakken zijn we een stuk met de boot gaan varen. Ons avondeten bestond uit verschillende Vietnamese gerechten en de groenten hadden ze in allemaal rozen of andere bloemen gesneden. Voor sommige van de bloemen zijn ze 4 uur bezig geweest om ze te snijden! Wat een werk! Mijn servet werd zelfs voor me op mijn schoot neergelegd! Wat een luxe! Na het eten was het tijd voor de karaoke. Toen dat werd verteld, vluchtte iedereen naar zijn/haar kamer. Niet voor onze boot bestemd! Een aantal gingen die avond inkvis proberen te vangen. Je kreeg een bamboe hengeltje met een groen plastic stukje met 3 haakjes eraan en daar moest je een beetje mee door het water bewegen alsof het een visje was. Na 2 uur had nog steeds niemand wat gevangen. Ik had het na 5 minuten al bekeken met die inktvissen. Maar dat werd dus geen inktvis voor de lunch! Er was een aardig Nederlands stel aan boord waar ik die avond mee heb zitten kletsen en een cocktail gedronken. Niks is heerlijker dan op een bootje zitten, voetjes omhoog en een cocktailtje drinken!

De volgende dag hebben we een stop gemaakt bij de pearl farm. Hier kregen we te zien hoe ze parels maken in de oesters. Het was erg interessant om te zien hoe ze dit deden, erg slim bedacht ook. Eerst zorgen ze ervoor dat een zoetwateroester parels maakt, die kunnen er meer tegelijk maken maar worden niet rond. Ze halen de halve parel eraf en maken daar bolletjes van die witgekleurd zijn. Deze kleine bolletje implanteren ze in een zoutwateroester en na een aantal jaar halen ze de parel eruit. En heb je een perfecte ronde parel.! Uiteraard werden we na deze bezichtiging naar de shop geleid waar we parels konden kopen. Hele mooie sieraden, maar pareltjes is niet echt mijn ding… Na de pearl market moesten we onze spullen uit de kamers halen en namen we afscheid van de helft van de groep die maar 2 dagen bleven. Wij gingen door naar onze bungalow op een privé strandje. Ik ben echt ontzettend blij dat ik toch een extra dagje bij heb geboekt. Want aangekomen op het strandje was er geen andere boot meer te bekennen. Rust en een prachtig uitzicht! Na de lunch werden alle mensen opgenoemd die mee gingen fietsen. Ik werd vanaf die dag benoemd tot: single girl from holland. De jongen waarmee ik de dag ervoor een kamer deelde werd benoemd tot: single ozzie man. Elke keer weer werden we zo benoemd, vreemd volk die Vietnamezen! De fietstocht was onwijs leuk, helemaal achteraf op zo’n eilandje. We fietsten door een heel erg klein dorpje, waar amper mensen leefden. Toen een wandeling door de bush gemaakt, die eigenlijk niemand helemaal begreep want we stopten nergens en zagen niks bijzonders ofzo. Maar het hoorde bij de tour, dus we moesten het doen! Toen terug naar het dorpje waar we bij onze stop een hele horde puppies zagen. Zo schattig!!! Overal hadden ze hier honden, elk huis had er minstens één. Ik vroeg me wel af of ze die hadden voor de leuk of voor de stoofpot. Ik heb nog steeds niet een antwoord kunnen vinden of ze hier nou wel of geen hond eten. Maar ik ga het uitzoeken!

Na het fietsen heb ik een heerlijke douche genomen en ben ik naar de beach voetbalwedstrijd gaan kijken. De toeristen tegen de locals. Uiteraard gewonnen door de locals. Na de wedstrijd was het alweer tijd voor het eten. Vietnamese BBQ, in een woord: heerlijk!!
Na een kort nachtje was het alweer tijd om te gaan. 4 uur op de boot terug en daarna nog 4 uur in de bus. Eenmaal aangekomen bij het hotel was ik helemaal gaar gekookt. Maar niks stilzitten; snel een hapje eten, opfrissen en klaarmaken voor de nachttrein. 11 uur was de rit van Hanoi tot Hué. Ik had me al mentaal voorbereid dat het net zo’n gruwelijke rit zou zijn als ik China in een klein rotbedje tussen de locals. Tot mijn verbazing had ik een coupé voor 4 met schone nette bedjes met alleen toeristen erin. Dat werd dus lekker slapen! Totdat ik ineens iemand hoorde gillen: ‘There is someone in the room!!’ Ik schrok wakker en toen ik opkeek stond de conducteur midden in onze coupé. Hij wilde de fles water die op de grond stond. Echt zo vreemd! Het was echt heel erg raar. Maarja toen was ik dus ook klaarwakker om 6 uur ‘s ochtends. Eenmaal aangekomen in Hué werd ik opgehaald met een taxi. Er stond iemand van het hotel met zo’n bordje met mijn naam te wachten, was ik alweer eventjes een VIP! Ik heb bij het hotel meteen een tour geboekt voor die middag waarbij ik een aantal graftombes van de keizers heb bezocht. De tourgids was echt knudde, de tombes niet heel bijzonder en de lunch was koud. Lesje geleerd: niet weer een goedkope tour van maar 10 dollar boeken! Ik heb wel een leuke braziliaans vrouwtje ontmoet van rond de 55. Ze reisde alleen en was nog niet echt opgewassen tegen de drukte in Vietnam. Die schrok na een week nog steeds van elke scooter die langs reed. Maar ze was erg aardig dus die avond hebben we samen wat Vietnamese specialiteiten gegeten. De volgende ochtend ben ik snel naar de oude stad vertrokken om deze nog te bezichtigen. Want om 11 uur stond de auto klaar om me naar Hoi An te brengen. Via het hotel wist ik te regelen dat ik met een moeder en haar dochter mee kon rijden met een privé chauffeur waarmee we onderweg wat sightseeing deden. Hij maakte een aantal stops en heeft ons van alles verteld over de Vietnamese cultuur. We konden hem ook van alles vragen. Natuurlijk ben ik vergeten te vragen over de hond.. Maar het was een leuk tochtje, beter dan de snikhete bus voor 6 uur lang! Hier ben ik nu in Hoi An! De stad van de beroemde lampionnetjes! Hier ga ik me de komende daagjes wel vermaken. Maar dat lezen jullie later wel.
Blog jullie snel weer!