Jungle Jane uithangen!

Hallo!
Hier is alweer een berichtje uit het volgende land! De tijd gaat zo snel! Zo vreemd om nu alweer in Sumatra te zijn en dat ik over 3 weekjes gewoon alweer thuis ben! Uiteraard kon ik niet zonder kleerscheuren aankomen in Medan! Toen ik uit Phnom Penh wilde hoorde ik bij de check-in dat ik een ticket uit Indonesië moet hebben omdat ik anders geen Visum kon krijgen. Dus heb ik voor weer een belachelijk bedrag een ticket moeten kopen ter plekke. Grr.. Ik dacht het ergste gehad te hebben maar helaas. Toen ik aankwam in Medan bleek mijn bagage er niet te zijn. Waar mijn bagage wel was kon niemand me vertellen. Na allemaal papierwerk te hebben ingevuld kon ik het vliegveld verlaten met een belofte dat ze wel iets van zich zouden laten horen… Toen ik en taxi wilde nemen werd ik door een man aangesproken die een vervoersbedrijf had en die me naar mijn hotel wilde brengen. Ik had nog niet eens geld gepind! Dus ik wilde dat eerst doen, vervolgens achtervolgde die man mij overal!. Toen ik had gepind zei hij: oke let’s go! Ik dacht: nee, ik neem gewoon een taxi en ik wil eerst een simkaart fixen. Ik zei dat ik een iemand moest bellen en een simkaart wilde hebben. De man was op dat moment gruwelijk irritant door me steeds te achtervolgen. Maar uiteindelijk heeft hij me geholpen met bellen naar het hotel en het bedrijf van de jungletour en hij beloofde me dat hij met air asia zou gaan praten over de bagage. Nou prima vriend, succes!

Eenmaal aangekomen in mijn hotel, bleek dit schattige hotelletje ergens buiten het centrum van Medan te zitten in een klein straatje. Mensen op straat riepen van alles tegen me en vooral de mannen schreeuwden vaak naar me. Waarom ze dat deden wist ik niet en de man van de receptie zei dat ik het maar moest negeren. Toen ik naar de pinautomaat was geweest werd ik ineens achtervolgd door een man. Zo vreemd! Dus snel naar het hotel terug! Ik dacht echt: waar the fuck ben ik beland?! Ik heb wat praktische dingen gekocht, want ik had het idee dat ik mijn tas niet voor morgen terug ging krijgen. Maar na 3 telefoontjes kreeg ik dan toch te horen dat ze mijn bagage hadden gevonden en dat de chauffeur er om half 9 zou zijn. Dit werd uiteindelijk half 11, maar ik was allang blij dat ik mijn spullen had voor de jungle trekking de volgende dag. De man van mijn hotel heeft me geholpen met mijn hele route in Sumatra en veel tips gegeven. Ook heeft hij me een paar Indonesische woorden en zinnen geleerd. Toen ik vroeg waarom iedereen op straat zo naar je schreeuwde zei hij: je bent hier beroemd! Mensen vinden je interessant omdat ze nooit blanken zien. Ze willen graag een praatje maken, maar weten niet zo goed hoe, dus schreeuwen ze dingen in het indonesisch naar je. De volgende ochtend hoorde ik dus ook dat iedereen apakabar (hoe gaat het) naar mij riep. De mensen bedoelen het dus helemaal niet kwaad, maar zijn juist geïnteresseerd!
Ik werd ‘s ochtends opgehaald door mijn chauffeur van het tourbedrijf die me naar Bukit Lawang zou brengen. Een rit van meer dan 3 uur met veel hobbels en gaten op de weg. Desondanks was ik zo moe na alle stress dat ik al na 10 minuten zat te slapen. Voor ik het wist was ik al in de Jungle ergens in de middle of nowhere. Ik moest nog een kilometer verder de jungle in lopen. Onderweg kwamen we allemaal kleine guesthousjes tegen die aan de rivier gevestigd waren of ertegenover aan het minuscule straatje. Wat schijnbaar de hoofdstraat hier was…. Die avond heb ik gegeten bij de guesthouse van een Nederlandse dame (Janie), een onwijs leuke meid die hier al 4 jaar woonde. Ze heeft heerlijk voor me gekookt en daarna hebben we een hele tijd zitten kletsen. Erg leuk om weer eventjes Nederlands te praten.
De volgende dag was het dan zover; de jungle in en orang-oetans spotten! Ik mocht alleen een klein rugzakje meenemen en ik moest mijn broek ik mijn sokken stoppen. Zo ging ik op pad. Eerst staken we de rivier over in een bootje om vervolgens een paar honderd meter de trappen op te lopen naar een feeding platform voor de orang-oetans. Hier voerde een ranger van het park een van de orang-oetans die een kleintje bij zich had. Omdat ze met uitsterven worden bedreigd doen ze er hier alles aan om ervoor te zorgen dat de baby’s het overleven. Ze kregen naast bananen met vitaminepillen ook van die opvoedmelk zodat ze meer bouwstoffen hadden. Even later kwam er van achteren nog een orang-oetan aan. Deze stond op een gegeven moment echt recht voor me. Op nog geen halve meter afstand! Heel erg gaaf, maar ook wel een beetje eng. Nadat we hier zo’n honderd foto’s hadden gemaakt zijn we begonnen aan de echte trekking. Niks geen trappen, gewoon door de drek en modder omhoog en omlaag klimmen. Bij omlaag jezelf vasthouden aan de lianen omdat ik aan alle kanten weggleed. 3 keer op mijn bips geland, waarbij ik bij de eerste keer met mijn enkel op een boomstronk landde. Mega blauwe plek en bloeduitstorting! Maar dat weerhield jungle Nienke er niet van om door te gaan. We hebben al met al zo’n 6 uur geklommen en gelopen en we hebben maarliefst 10 orang-oetans gezien! Op een gegeven moment kwamen we Mina tegen, een over het algemeen agressieve oeran-oetang. Een van de gidsen probeerde haar af te leiden gezien ze steeds op ons af bleef komen. En hebben wij het op een rennen moeten zetten!! We hoorden dat een meisje van de groep achter ons bij haar been was gegrepen door Mina! Ajjj!!
De warmte tijdens de hike was echt verschrikkelijk! Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel gezweet, van onder tot boven was ik helemaal doorweekt. Naast mij was een Duits stel mee op de tour. In eerste instantie had ik wel vertrouwen in hun conditie, maar halverwege was die man helemaal uitgeput. Die kon echt niet meer, maar we konden niet teruglopen, we moesten door. Mijn guide had in eerste instantie niet echt vertrouwen in mijn conditie, die dacht dat het veel te zwaar zou zijn voor die grote hollander met die dikke kont. Ja, dat heeft hij letterlijk tegen me gezegd, de mensen zijn hier heel direct. Dus ik heb al 3 keer gehoord dat ik dik ben, heel fijn voor je zelfvertrouwen!... Maar ik heb hem toch maar even het tegendeel bewezen!

Ons onderkomen was een grote hut gebouwd van plastic zeil met daarin een paar matjes en een opblaasbaar kussentje. De douche was de rivier, wel oppassen dat de stroming je niet mee sleurde. Het toilet was een klim van 6 meter naar boven waar de wc overal was waar je maar wilde gaan hurken! Nadat ik vol drek en zweet was aangekomen, was die rivier op dat moment een van de lekkerste douches die ik ooit heb gehad! Ik dacht dat mijn broek wel mee viel, maar eenmaal uitgetrokken zag ik dat de achterkant compleet bedekt was met gele modder!! Dat werd een wasje doen in de rivier! Ik hoorde dat de meeste mensen de eerste nacht niet kunnen slapen vanwege alle geluiden van de jungle. Maar ik sliep als een roosje. Op een gegeven moment hoorde ik een heleboel gegil in de tent, ik schrok wakker en zag een enorme schim in de tent staan!! Ik kon mijn zaklamp niet vinden en riep alleen maar: what’s wrong?!! Toen ik mijn lamp had gevonden bleek dat die schim de Duitse man was. Hij was geschrokken toen zijn vriendin een hand op hem had gelegd. Toen is hij meteen opgesprongen en gaan schreeuwen. Hahaha!! Wat een schijterd! De volgende ochtend kwam ik niet meer bij van het lachen! Gezien iedereen van de kampeerplek was wakker geschrokken van zijn actie.
De volgende dag in de middag was het tijd om terug te gaan, ipv te lopen gingen we raften! Nouja een aangepaste versie van raften. Er werden 4 opgeblazen tractorbanden aan elkaar geknoopt en hier werden onze spullen in plastic zakken opgebonden. Daarna gingen wij in de banden zitten met een gids voorop en een achterop. We waren in een mum van tijd terug bij het hotel, want dit ging me toch een partijtje hard! Ik heb iig goed gedoucht die dag! Na mijn douche in het hotel en het wassen van al mijn kleren ben ik weer naar Janie gegaan. Waar ik een heerlijke bruine boterham met hagelslag heb gegeten! Nooit gedacht dat een boterham met hagelslag me zo gelukkig zou kunnen maken! Ik heb uren bij Janie en Jerri gezeten, eerst alle blogverslagen bijwerken en daarna gekletst over van alles en nogwat! De avond eindigde met loempia’s proeven en 3 potjes rummikub, want wat moet je anders op een plek waar echt helemaal niks is behalve guesthouses?!
Ik had Janie mijn bloeduitstorting laten zien. Jungle dokter Jerri had er wel een oplossing voor: knoflook! Ik kreeg zo’n 4 geprakte knoflooktenen tegen mijn been geplakt met een blad erover en daarna een stuk katoen om het vast te binden. Arnica kennen ze hier nog niet, dus ik kreeg de jungle versie. Nou moet ik eerlijk zeggen dat de plek echt verkoelend aanvoelde. Maar toen ik terug liep naar mij hotel kwam alles er alweer afgevallen.’s Nachts werd ik wakker van een enorm brandend gevoel op mijn been. Het was helemaal rood geworden en ik kreeg een soort blaasjes erop. Heel vreemd!

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan om naar Tangkahan te gaan waar ik op een olifant ging rijden! Het was een 3 uur durende autorit naar Tangkahan met alleen maar gaten in de weg. Free massage voor 3 uur! En hele zere billen… Theo was de olifant die me rond ging leiden die dag. Ik werd in een soort bakje achterop gehesen waarna we door de rivier zijn gaan lopen. Halverwege de rit vroegen ze of ik wilde sturen en in de nek van de olifant wilde zitten. Eerlijk gezegd zag ik dat niet helemaal zitten, gezien ik niks had om me aan vast te houden. Maar hup ik werd zo naar voren geschoven en daar zat ik dan. Theo stond op en ik probeerde me aan zijn hoofd vast te houden, doodeng!! Wat was dat hoog zeg! Vervolgens stapten de gids en chauffeur van de olifant af, dus daar zat ik mooi in mijn eentje en theo liep maar gewoon door… Later begon ik het steeds leuker te vinden, dat geflapper van zijn oren tegen mijn benen en de lompe trage stappen die hij zette. De foto’s die gemaakt zijn gaan van gezicht met doodsangst naar steeds blijer! Maar het was echt ongelofelijk leuk! Daarna werd het tijd om de olifanten te wassen. In een rijtje achter elkaar gingen ze naar de rivier. Er zat ook een kleintje bij van 2,5 jaar echt zoo schattig!! We kregen borstels om ze te schrubben en ik mocht dat kleintje wassen, echt te leuk! Daarna mocht ik haar banaantjes voeren. Maar dat wilden de andere olifanten ook, dus ik voelde ineens 2 slurfen langs mijn hoofd gaan om een banaantje uit mijn handen te stelen. Na het voeren was het tijd om te douchen, voor mij… Ik was naar de kleine met de moeder aan het kijken en ineens voel ik een slurf in mijn nek. Ik draai om en een andere olifant spoot een hele lading water recht in mijn gezicht!!! Moeders ging ook mee doen aan de douche en daarna het kleintje ook. Ik werd aan alle kanten omringt door slurfen in mijn nek die me nat spuwden met water. Echt een fantastische en leuke ervaring. Ik vond dat de verzorgers het goed deden, alleen vond ik het heel vreemd dat ze allemaal een stok met een kleine haak hadden waar ze soms een olifant een tik mee gaven. De beestjes luisterden heel erg goed, dus ik vond het totaal onnodig dat ze deze stokken hadden. Daar heb ik me best wel over verbaasd gezien het bedrijf waar ik de tour bij had geboekt een diervriendelijk en milieuvriendelijk bedrijf is. Dit viel me dan toch wel tegen. Na het wassen kon ik me even omkleden en toen was het alweer tijd om naar het hotel te gaan. 3 uur free massage terug! Ik was helemaal kapot die avond en de volgende dag had ik een lange trip naar Lake Toba voor de boeg!!
Groetjes!