De eerste tour: Kakadu en Litchfield!

Hier is het derde blogverslag achter elkaar. Dit komt doordat we op ongeveer geen enkele plek fatsoenlijk wifi hebben. En we ook weinig tijd hebben om onze reisverslagen te schrijven, want we kletsen al heel wat af samen op deze reis. We zijn nu een weekje samen, maar we weten al bizar veel dingen van elkaar. Met name gekke gewoontes, dus dat is wel erg geinig.
De afgelopen dagen was ik al helemaal niet bereikbaar doordat we in de bush waren met onze kakadu en litchfield tour. Echt fantastisch, geweldige ervaring! We werden ’s ochtends vroeg opgehaald met zo’n verhoogd busje, soort van jeep maar dan konden er 15 mensen in. Gelukkig waren wij maar met 9 personen. Na 1,5 uur met het busje kwamen we aan bij een rivier, hier noemden ze het een billabong. Hier gingen we op de boot op zoek naar krokodillen.! En we hebben er een aantal gespot, echt ontzettend vet om ze zo in het wild te zien. We kwamen echt heel erg dichtbij ook met de boot, we konden ze bijna aanraken. Maar dat deed ik maar liever niet, gezien ik mijn handen graag nog even hou. Hier hielden we ook een voorstelrondje, waarbij we onze pornosternaam ook moesten opnoemen. Dit is de naam van je eerste huisdier gecombineerd met je straatnaam. Dus ik heet: snuffie savorninlohmanlaan. Heel charmant, en de groep vond het vooral heel hilarisch omdat het dus echt nergens naar klinkt. Sieta heette: kimmy kruisweg. Dat is nog best een goede, gezien je de kruisweg ook dubbel kunt opvatten. ;-) Wij dachten dat we na de boottocht overstapten op een 4WD jeep of iets dergelijks gezien we al hadden gehoord dat de weggetjes in kakadu echt niet zonder 4WD bereden konden worden. Maar nee hoppaa gewoon het park in op hobbelige weggetjes met dat busje. Wij zaten achterin en dachten echt: dit kan nooit goed gaan! Maar hier is het schijnbaar heel normaal om met een bus met 10 mensen over een hobbelig zandweggetje te scheuren met zo’n 100 km/h…. Na de boottocht moesten we nog even rijden, onderweg geluncht en daarna kwamen we aan bij Ubirr. Hier kon je oude rotschilderingen zien van de aboriginals. De gids vertelde bij elke rots wel een ander verhaal, ook echt hilarische dingen. Maar het was echt interessant om te zien. Er waren ook schilderingen hoog op het plafond van een soort rotsoverkapping. Hoe ze daar komen heeft een bijzonder verhaal. Het komt van de rotsgeesten (magische wezens), zij zijn erg sterk en halen de bovenkant van die overkapping eraf, dus een enorme rots. Halen het naar beneden, beschilderen het met plaatjes van zichzelf en plaatsen het dan weer naar boven. Oftewel: ik denk dat een aboriginal in een boom is geklommen om erbij te komen en daar is gaan tekenen.. Hierna weer in de snikhete bus op weg naar een uitzichtpunt over het park. Dat was een geklim en geklauwter om naar boven te komen, maar de top was echt geweldig!! Zo mooi! Je had echt een prachtig uitzicht over de savanne daar. Overal om je heel zie je alleen maar dor en geel gras, en in de verte zie je hele rijen met bomen of nog meer dor gras. Maar echt prachtig! Hierna hout gesprokkeld voor ons kampvuur, aangekomen bij het kamp moesten we onze tent opzetten voordat het donker werd. Eigenlijk was het geen tent te noemen, gezien we in een swag sliepen. Dit is soort dikkke stevige slaapzak wat lijkt op zeil met een matje erin dat veel wordt gebruikt door zwervers. Hier moesten we in gaan liggen, en de flap kon je over je heen trekken. De tent was gewoon een muskietennet, dus als je in je bed lag keek je naar de sterren. Echt ontzettend gaaf om te zien. Je slaapt echt letterlijk onder de sterren. Na het opzetten hadden we de BBQ, met kangaroo biefstuk en worstjes. Beetje jammer dat we geen krokodil kregen, dat stond ook op het menu maar dat deden ze niet meer. En ik had me nog zo verheugd op een krokodillenbil!! Na het eten mochten we didjeriedoo spelen. Dit is echt ontzettend moeilijk, het lukte me pas na 5 pogingen. De rest klonk net alsof iemand een hele harde scheet liet. Volgens de mythe ben ik overigens nu ook onvruchtbaar, want vrouwen mogen geen didgereedoo spelen vanwege een bizar verhaal en dat gaat als volgt. Er was een man genaamd big big, deze naam heeft hij gekregen vanwege zijn gigantische penis. Er waren 2 zusjes die big big wel erg leuk vonden. Dus een van de zusjes ging met hem mee de rots in. Maar omdat big big zo groot was, deed hij haar erg veel pijn en bleek ze daarna onvruchtbaar te zijn. Ze vertelde aan haar zusje, je moet niet met big big mee! Maar daar luisterde het zusje niet naar en ging mee, hetzelfde gebeurde haar. Toen ze beiden terug bij de stam kwamen vertelden ze het verhaal dat hij hun onvruchtbaar heeft gemaakt en begon er een klopjacht op big big. Deze was gevlucht en toen de stam hem vond heeft ie voor hun ogen zijn zaakje eraf gesneden en begon op zijn penis te blazen alsof het ene didgereedoo was. Dus daarom mogen vrouwen geen didgereedoo spelen…
De volgende morgen: wakie wakie!! 0m 6 uur ’s ochtends werd er aan onze tent gerammeld en schreeuwde de gids: wakie wakie!! Na een nacht nauwelijks slaap dacht ik: vlieg de boom in kerel! De hippie die onze tour geboekt heeft had namelijk gezegd dat een lakenzak voldoende was, een slaapzak was niet nodig omdat het wel warm bleef. Nou dat bleef het dus niet! Ik had het zo ongelofelijk koud! Het was echt naar 10 graden gezakt, en dan lig je daar in je dunne lakenzakje te klappertanden. Heb geen oog dicht gedaan want ik was alleen maar op zoek naar kleding in mijn tas die ik aan kon trekken tegen de kou. Met uiteindelijke mijn lange afritsbroek, een t-shirt, een shirt met lange mouwen, sokken en een regenjas aan ben ik in slaap gevallen. En een uurtje later werden we dus wakker gemaakt. Dat werd dus slapen in de bus! Alles snel bij elkaar geraapt en ingepakt, en toen wilde de bus niet starten. Door de eigenaar van de kampeerplek is de bus weggesleept naar een garage om ernaar te laten kijken. Toen hij na een half uur terug kwam, gingen we meteen weg. Maar iedereen baalde wel dat we een half uur langer hadden kunnen slapen. We gingen op naar een uitzichtpunt. Halverwege op het wandelpad pakte de gids een mier van een blad af, deze mier heeft een groene kont. Als je er aan likte dan smaakte dit naar een soort citroensnoepje. Het klinkt echt bizar, maar ik heb afgelopen zaterdag gewoon aan een mierenkont gelikt. Het smaakte echt zoet, echt ontzettend vreemd, maar wel grappig. Toen over allemaal rotsen een klim naar boven maken voor weer een fantastisch uitzicht. Hierna reden we door naar echt het toppunt van de trip: jim jim falls. Om bij deze waterval te komen moet je half kruipend en springend over rotsen klimmen. Ik voelde me net een soort rotsaap. Na 40 minuten klimmen en klauteren waren we 900 meter verderop bij de waterval aangekomen. Er was een soort poel waar we in konden zwemmen, er stond wel een bord met krocodillengevaar, maar de gids was ervan overtuigd dat die hier niet zaten gezien het dan de eerste moest zijn die er ooit is gespot. We zijn in de poel naar de overkant gezwommen, echt ontzettend gaaf. Want op een gegeven moment kunt je dus niks meer onder je zien, alles is zwart. Best wel eng, maar wel echt heel gaaf. Ook best koud trouwens. Er was een klein strandje bij gemaakt. En iedereen in de groep was echt verzekerd dat ze nog nooit zo’n mooie plek op de wereld hebben gezien. Ontzettend rustig en gewoon fantastisch mooi. Alsof je naar een plaatje in een boek kijkt, maar dan nog veel beter. Tegen de avond reden we het park weer uit. Voor het parkbord hebben we een groepsfoto gemaakt, super leuk. Maar ook een leuke foto voor ons allebei. Je moet immers zelf ook eens op je fotos’s staan. Hierna zijn we nog naar een soort plas gegaan waar veel vogels kwamen. Heel bijzonder. En toen waren we alweer bij de kampeerplaats, dit keer wel in de bewoonde wereld. Snel de tent opzetten en alles klaarzetten voor het avondeten. Op deze kampeerplek waren een hele hoop walibi’s. ‘snachts liepen deze echt tussen de tenten door, en kwamen heel dichtbij. Super gaaf!! Na wat geklets en een lekker ijsje bij de bar zijn we lekker gaan slapen. Ik heb bij de gids een slaapzak kunnen fixen, dus dat was een stuk beter tegen de kou. De volgende morgen weer vroeg wakker gemaakt, een snel ontbijtje en hop weer in de bus. Het was 1,5 uur rijden naar Litchfield. Dit was onze chill dag, we hebben alleen maar bij watervallen gezwommen en niet zoveel gedaan. Ook hebben we tussen krokodillen gezwommen!!! Althans soort van. In de poel leven zoetwaterkrokodillen, maar ze vallen mensen eigenlijk niet aan tenzij je ze stoort. Dus 3 dagen terug was er een vent geweest die wel was gebeten omdat hij met zijn gopro iets te dicht bij de krokodil kwam. Dus we zijn maar niet zo ver gegaan. En hebben wel met een aantal meiden de grap uitgehaald door in hun kont te knijpen. De meeste meiden schrokken zo hard, omdat ze gewoon angstig waren door dat krokodillenverhaal. ‘s avonds zijn we met de groep naar een bar gegaan, hier hebben we pizza gegeten en bier gedronken aan onze privé tafel. Supergezellig nog even bijkletsen en daarna nog even een dansje op de dansvloer gedaan. Het viel ons op dat veel mensen al dronken waren, op dat moment was het pas half 10 ofzo. Onze gids zijn reactie was daarop: welkom in Australië!. Hier drinken ze veel bij het eten en gaan daarna meteen stappen, dus ze zijn sneller dronken dan in Nederland. Op de dansvloer waren bijna alleen maar mannen, dus een groep van 7 vrouwen was de ideale prooi voor ze. Echt overal doken de kerels op om je heen. Achteraf hoorden we dat veel van hun vrij hadden van hun werk in de mijnen of als militair op de basis. Dus die gasten hebben de afgelopen maand echt geen vrouw gezien ongeveer. Maar na een leuke avond lekker gaan slapen, want de volgende ochtend alweer een vlucht naar Cairns!! Heb echt ontzettend zin om een nieuwe stad te bekijken!!