Slapen in de smerige buitenwijk van battambang

Hej hoi!
Hier weer een blogje uit het zweethete cambodja! Afgelopen vrijdag is mijn tour met de stray bus begonnen. Omdat ik dus de enige passagier was mocht ik zelf de dag invullen zoals ik wilde. Niet verkeerd! De eerste dag was een rit van 3,5 uur naar een klein stadje waar we zouden slapen bij lokale mensen. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij een markt waar we voor nog geen 2 dollar hebben geluncht. Erg lekker! En natuurlijk weer terug aan de rijst! We hebben over de markt rondgelopen en zijn daarna verder gereden naar de homestay waar we vriendelijk werden onthaald door een vrouwtje en haar twee kleine dochtertjes. Nadat we onze spullen hadden gedropt in de slaapzaal zijn we naar een ruïne van een tempel gelopen. Beide kleine kindjes wilden mee en moeder zei dat ze mee mochten. Ondanks dat een van de meisjes naar schattig iets rond de 2 jaar oud was. Het was best een eindje lopen dus ik zag de bui al hangen. Halverwege moesten we het ukkie gaan tillen. Onderweg naar de tempel zwaaiden alle kindjes naar ons en zeiden ons gedag, echt ontzettend leuk! De tempel was bijna volledig verwoest, er was weinig nog van over. Maar de kinderen in het dorp gebruikten het nu als klimtoestel. Ze kwamen uit alle gaten van die ruïne gekropen, geinig om te zien maar ook hartstikke gevaarlijk! Nadat we hier even hadden rondgelopen zijn we weer terug gegaan en toen gebeurde wat ik al wel had zien aankomen! We kregen een huilkind! Halverwege de terugweg wilde de kleine niet meer lopen, ze was hartstikke moe. Maar ze wilde ook niet meer getild worden en stribbelde tegen alles tegen. Wat moesten we daar nu mee?! Gelukkig pakte haar zusje haar vast en sleepte haar zo ongeveer mee. Uiteindelijk wilde ze helemaal niet meer lopen en ging ze demonstratief zitten op de weg. Dus ik heb haar opgetild en dacht meteen: nee he! Ze had in haar broekje geplast dus mijn hand zat heerlijk onder de urine. Altijd fijn… Dus de tourguide heeft haar zo opgetild dat hij niet nat van haar werd en geprobeerd haar zo mee te nemen. Waar ze een enorm stampij om maakte en maar bleef schreeuwen en schoppen. Uiteindelijk heeft haar zusje haar aan de hand meegesleurd. En toen we er bijna waren kwam moeders ineens aangelopen en heeft de kleintjes maar mee terug gebracht. Wij kregen een boze blik van haar omdat die kleine huilde. Maar ik snapte überhaupt niet waarom ze die kleine had meegestuurd met ons, zo’n kleintje kan zo’n lange loop toch niet aan! Maargoed ze waren veilig bij mama dus wij konden naar de Engelse schoolklas waar we zouden helpen met de Engelse les. We hadden schriften en pennen meegenomen voor de kinderen die we uitdeelden. Ze waren er ontzettend blij mee, zo leuk om te zien. Helaas was hun docent Engels niet op komen dagen. Die was naar de nightmarket, echt een vreemd verhaal gezien die hele klas op hem stond te wachten en hij wist dat wij ook zouden komen. Uiteindelijk zijn we maar ene potje volleybal gaan spelen met de lokale kids. Die vonden het echt prachtig! Ik moest de hele tijd van ze serveren en ze werden er helemaal enthousiast van. Als een van hun een punt scoorde en ik begon te klappen en zei dat ze het goed deden kreeg ik een heel verlegen bescheiden glimlachje van ze. Later hoorde ik van de tourguide dat ze het ook steeds over ons hadden in positieve zin. Heel erg leuk om ook deze kant van de kids hier te zien! Twee kinderen van de Engelse klas probeerden hun Engels te oefenen door te vragen hoe ik heet, hoe oud ik was en waar ik vandaan kwam etc.. Wederom verlegen glimlachjes en een zacht antwoord als ik hetzelfde aan hun vroeg. Hele leuke kinderen! Echt ontzettend leuk om te hebben meegemaakt! Om 6 uur zeiden de kinderen: me go home now! Ze moesten allemaal naar huis, dus gingen wij ook maar naar huis. Aangekomen bij ons local huisje, wat gewoon open in de buitenlucht was met een houten schuur waar wij sliepen, kregen we een heerlijke maaltijd. Lokale cuisine, met een hemelse curry! Na het eten heb ik nog even met Brad (de guide) zitten kletsen en om 8 uur werd ik zo lijp van alle muggen dat ik maar in bed ben gaan liggen. Ik viel bijna meteen in slaap en dat was maar goed ook want de volgende ochtend werd ik wakker van het gezang van de moskee om 4 uur ’s ochtends!! En om 6 uur moesten we al opstaan, want we hadden een lange rit naar sihanoukville voor de boeg. De rest lezen jullie in het volgende verslagje!
Groetjes!!