chillen aan het strand

Hello!
Hier alweer een berichtje!
Nadat ik om 7 uur bij onze homestay was vertrokken gingen we een lange rit tegemoet van zo’n 8 uur. Onderweg hebben we een stop gemaakt om een drijvend dorp te zien. Deze gemeenschap leeft geheel op het water en gebruikt de rivier als handelsvervoer. Overal werd vanuit de bootjes of de kraampjes aan het water eten of iets dergelijks verkocht. Er was zelfs een edelsmid in het drijvende dorpje.! Heel geinig om te zien, maar ik had al veel van deze dorpjes in Vietnam gezien. Dus we zijn eerder doorgereden dan gepland. Mijn gids heeft zich kapot gelachen om mij in de bus. Gezien ik al 2 dagen achter klaar steeds in slaap blijf vallen in de bus. Dus ik kreeg de eerste grapjes al naar mijn hoofd gegooid. Na een lange rit zijn we gestopt bij een tempel, waar we al bij het uitstappen van de bus werden bestormd door meisjes die ons bloemen wilde verkopen of om geld vroegen. 2 meisjes hebben ons de hele weg omhoog naar de tempel gevolgd, beetje vreemd. Eenmaal boven waren hadden we echt een prachtig uitzicht over de stad, we konden vanaf daar Phnom penh zelfs zien liggen. Er werd veel verbouwd aan de tempel, wat werd gedaan omdat er veel vanaf werd gestolen. De tempel was niet heel erg bijzonder, maar je kon ook weinig zien omdat veel in steigers stond. Eenmaal binnen liet Brad me zien hoe je voor Buddha moest bidden. Later vroeg hij of ik dat ook wilde doen, maar ik vind dat het iets is voor mensen die hier daadwerkelijk in geloven. Ik weet nauwelijks iets van Boeddhisme, dus ik vind het niet respectvol om te gaan bidden terwijl ik geen idee wat ik doe of waarvoor ik het doe. Brad respecteerde mijn mening daarin en vroeg of het ok was dat hij me zegende. Nouja, hij deed voor met het heilige water hoe monniken dat zouden doen. Dus ik ben gezegend voor een goede reis, goede vrienden en familie, geluk en liefde. Nou maar hopen dat het werkt!! Nadat we de tempel hadden bezocht zijn we in hetzelfde dorpje gaan eten. Wederom rijst met kip.! Toen we hadden afgerekend duurde het echt enorm lang voor ik mijn wisselgeld kreeg. Brad zag de bui al hangen en is rond gaan vragen en heeft het uiteindelijk wel gekregen. Ineens had ik 11 dollar aan Riel in mijn portemonnee. Wat moest ik daar nou weer mee?! Bijna alles wordt hier in dollars betaald. Na de lunch nog een rit van 4 uur naar Shihanoukville. Waar ik meteen al mensen van mijn hostel in Siem reap tegen kwam. Ik heb me opgefrist en ben samen met de gids ergens gaan eten. Ze hebben hier op het strand allemaal bankjes en zitjes staan en iedereen zit op het strand te eten. Heel leuk maar er zijn veel kinderen die je van alles willen verkopen. Ook vuurwerk, wat we regelmatig mensen hebben zien afsteken op het strand. Er wordt echt verschrikkelijk op de toeristen ingespeeld hier. Na het eten heb ik me gevoegd bij de groep die ik kende van Siem reap. Ze gingen naar een “crossing of the sex” party. Dus de heren liepen rond in jurkjes met een gruwelijk lelijke laag make-up op en de dames liepen rond met getekende snorretjes en baardjes. Omdat ik ook mee uitging moest ik natuurlijk ook verkleed als man. Met mijn outdoorbroek aan, een strak knotje in mijn haar, mijn hoedje en een met oogpotlood getekende snor ging ik op pad. We werden in de club met luid gejoel onthaald, omdat wij dus daadwerkelijk de enige groep waren die zich had verkleed… Maar ik kreeg door mijn outfit wel een gratis emmer met whisky cola! Ik hoefde de hele avond geen drankjes te kopen want dit was een half doorgeknipte fles cola volgegoten! Uiteindelijk heb een hele gezellige en grappige avond gehad. De volgende ochtend heb ik uitgeslapen en na een lekker ontbijtje in mijn hostel ben ik naar het strand gegaan. Waar ik weer eens een poging ging doen om te windsurfen. Het water was gelukkig erg rustig dus ik heb een board gehuurd en ben meteen het water ingegaan. Tot mijn verbazing heb ik in dat uur meer op mijn board gestaan dan in het water gelegen!! Ik ging super goed! Helaas was er weinig wind, dus ik ging soms gewoon niet vooruit. Maar ik bleef iig wel staan! Uiteindelijk wilde ik terug naar de kust, maar toen werd het ineens windstil… en wat nu? Ik kon niet terugzeilen naar de kust. De mensen hadden gezegd als ik terug wilde en het lukte me zelf niet, moest ik op mijn board gaan zitten en zwaaien. Dus dat ben ik maar gaan doen, maar ik was ondertussen al zo ver afgedreven dat ik achter bootjes was komen te liggen. Ze zagen me niet, dus er zat maar 1 ding op. Terug zwemmen! Het heeft me 25 minuten gekost om met board zo’n 500 meter terug naar de kust te zwemmen. Waar ik vervolgens het ding ook nog zo’n zelfde afstand naar de shop moest trekken. Toen ik er bijna was kwam de man er ineens aan om me te helpen. Hij had gezien dat ik was afgedreven maar pas op het moment dat ik bijna terug was bedacht hij ineens me te helpen. En bedankt kerel! On the brightside: heb in ieder geval mijn workout voor die dag wel gehad! Ondanks alles was ik nog steeds heel blij met mijn surfprestatie. Het maakt het toch een stuk leuker als je niet steeds van de board flikkert. Surftalentje in the make! Ik heb twee mensen in mijn hostel ontmoet waarmee ik naar de nightmarket ben geweest. Waar ze gebakken maden verkochten die de mensen hier gewoon eten alsof het pinda’s zijn. Na 10 minuten staren met een vieze blik, hebben we met z’n drieën geproost en er ook eentje opgegeten. Het was niet ontzettend vies, maar zodra je erop bijt dan spat die made uit elkaar. Dat is gewoon het smerigste gevoel ooit! Daarna is het een hele melige structuur. Niet bepaald een aanrader!
Voor zover mijn avontuur in Sihanoukville!