Even een update..

G’day!
Het is effe geleden maar hierbij weer een verslagje van mijn avonturen hier. In mijn laatste verslagje waren we op bezoek bij de Friese boeren. Na onze biertjes in de kroeg zijn we de volgende dag opgehaald door Siegrid. We kregen een mooie overall aan, Sieta kreeg zelfs een roze. Helemaal haar kleur. De dag begon met het afschieten van een zieke koe. Van een paar meter afstand hebben we dit kunnen toeschouwen. Hier is gewoon een mannetje waarvan zijn baan is om koeien af te schieten. Die bellen ze op, binnen 30 minuten is hij er en “pats” in een klap wordt het beestje afgeschoten. Niet echt iets voor mij.. Na het afschieten zijn we in de auto gestapt en hebben we de kalfjes verplaatst. Daarna hebben we de kalfjes gevoerd. We moesten zakken met voer vullen. Siegrid tilde dit zo op en Sieta en ik hebben beiden zo’n zak uit de trailer getrokken en vielen daarbij bijna om. Vervolgens heel onhandig vastgehouden en de voerbakken gevuld terwijl de kalfjes je aan alle kanten weg duwden omdat ze honger hadden. Te schattig! Hierna zijn we naar de jonge kalfjes gegaan. Hiervan gingen ze hoorns dichtbranden. De man die het deed vroeg aan mij: wil je het ook eens proberen? Ik dacht echt: what?? Ik dacht dat hij een grapje maakte maar hij bedoelde het echt serieus. Maar toch maar niet gedaan.. Na de lunch was het tijd om de koeien te melken. En mijn vader gaat het vast niet geloven maar ik heb voor het eerst in mijn leven koeien gemolken. Volgens de Filippijn die daar werkte was ik er wel goed in. Zal wel door dat Friese bloed komen… Siegrid heeft ons naar het busstation gebracht waar we uiteindelijk 2 uur in de kou stonden te blauwbekken tot eindelijk de bus eraan kwam. De volgende dag gingen naar lake Anewhenua. Halverwege de rit moesten we ergens een bruggetje over en hoorden ineens grrrrhh… en een harde klap. De hele zijkant van de bus was bekrast en van een van de laadkleppen was het handvat afgebroken, dus de aankomende dagen konden we niet bij onze boodschappen. Onze buschauffeur was echt niet blij, maar ik heb me echt kapot gelachen. Zeker toen we hoorden dat onze vorige buschauffeur Mozzie een weg in was gegaan voor alleen 4WD. Hij dacht dat de bus een 4WD had en die zat dus halverwege vast. Ze hebben de bus daar weg moeten slepen, echt te grappig! Hoe stom kun je zijn?! Maargoed wij gingen we op bezoek bij een Maori community waar we een traditionele maaltijd kregen. Dit is een Hangi, het eten gaat hierbij op roosters en wordt op verhitte stenen geplaatst. Vervolgens worden deze roosters afgedekt met natte doeken. En wordt het eten begraven onder een lading zand en dan gaart het daar voor 2,5 uur. Ik heb een kookles gevolgd waarbij we gefrituurd brood gingen maken. Uiteindelijk leek het op iets als oliebollen en smaakte ook naar oliebollen maar iets minder vet. Ik vertelde dat ik Nederlandse dingen wel mistte, vervolgens kwam ze terug met een pak hagelslag van albert heijn! Dus mijn eerste broodje was met hagelslag. Dus eindelijk een stukje Nederland in Nieuw Zeeland. Hierna werd het eten uit de tuin opgegraven en het smaakte echt fantastisch! Ook iets voor ons in de achtertuin pap? De volgende ochtend zijn we naar een lokale school gegaan in het stadje. Het stadje is een beetje een spookstad, het is half leeg en het is allemaal erg slonzig en vies. Sommige kinderen gaan hier met een lege maag naar school en hebben geen lunch en soms geen avondeten. Daarom hebben we de kliekjes van de vorige dag allemaal in doosjes gepakt en bij de school afgeleverd. We hebben in een van de klassen geleerd om jezelf voor te stellen in Moari. Wat ik nu natuurlijk alweer ben vergeten… Na afloop kregen we van de meeste kinderen allemaal dikke knuffels. Echt ontzettend leuk en spontaan. De vrouw die dit heeft opgezet, Nadeen, heeft haar oude leven opgegeven om dit concept op te zetten en dat vind ik echt geweldig! Dus zeker een bezoekje waard, mocht je ooit naar NZ gaan! Hierna zijn we op weg gegaan naar de blue duck station in Whakahoro. De wh spreek je hier uit als een F dus je zegt hier Fakahoro… Spreek het eens uit en je snapt wat iedereen zo grappig vind…. De blue duck station was een lodge in the middle of nowhere ergens op een berg. Een prachtige omgeving maar er was echt helemaal niks. Super leuk! De volgende dag waren een aantal jongens gaan jagen. Tegen de middag kwamen ze weer terug allemaal kapot en ze hadden een souvenir meegenomen: een geitenkop. Die aan ons werd geshowt terwijl wij ons ontbijt/lunch aten. Sieta kon die jongen wel afschieten gezien haar eetlust nu compleet weg was. Tegen het eind van de middag zijn Sieta en ik gaan kleiduifschieten. Het was echt onwijs moeilijk, maar wel echt vet. Ik heb gewoon met een dikke 20 kaliber shotgun geschoten! En 3 van de 10 kleiduiven geraakt. Dat vond ik al een hele prestatie, gezien ik mezelf slechter had ingeschat. De volgende dag zouden we een berg gaan beklimmen. Eenmaal aangekomen hoorden we dat het heel slecht weer was en weinig zicht. Het werd alleen geadviseerd om te gaan als je een goede hiker was en je een goede conditie had. Nou ik zag mezelf al half doodgaan op die berg, dus ik ben afgehaakt. Uiteindelijk geen verkeerde beslissing want ik hoorde in het hotel dat het mogelijk was om te skiën. Dus ik ben door de buschauffeur bij de berg gedropt en zo de berg opgegaan. De pistes waren niet heel groot en veel sneeuw was al weg op bepaalde plekken. Dus dat werd rotsen ontwijken. Maar het was een heerlijke dag en ik heb aardig wat uurtjes geskied en echt een super dag gehad. ’s Avonds hebben Sieta en ik ons heerlijk opgewarmd in de hot tub van het hotel. Hier zaten 8 andere Nederlanders in en hadden geen zin om Nederlands te praten. Dus toen ze vroegen waar we vandaan kwamen zei Sieta met volle overtuiging uit Duitsland. En ze geloofden het allemaal, te grappig gewoon. Stomme Nederlanders ook… Nou zoals je kunt lezen is er al heel wat gebeurd. De wifi is hier echt verschrikkelijk, dus ik zal niet veel van me laten horen. De meeste verhalen horen jullie wel weer zodra ik thuis ben.
Voor nu: Kia ora!