Eindelijk snappen wat regenseizoen inhoud.

Hej hoi!
Het is nog maar een paar daagjes geleden dat ik voor het laatste en berichtje heb geplaatst, maar ik beleef hier toch zo veel! Ik kom niet eens toe aan het typen van de verhaaltjes. Maar dat is ook positief, want dat betekent dat ik het hartstikke druk heb met leuke dingen! De afgelopen dagen zat ik in Hoi an. Een toeristisch plaatsje, maar wat desondanks een rustige en gezellige uitstraling heeft. De eerste dag heb ik heerlijk uitgeslapen en heb ik een fiets gehuurd in mijn hotel en ben ik de stad gaan verkennen. Ik ben een heel eind uit de stad gereden en het platteland en de suburbs van Hoi An bekeken. Je ziet hier overal plantages met rijst of andere groente en overal zijn mensen aan het werk. De huizen zien er van buiten vaak niet uit, maar als je binnen kijkt zijn de meeste huizen best wel modern ingericht. Met plasma tv’s enz, helemaal niet wat je verwacht als je de buitenkant ziet waar de verf van de muren bladdert. Overigens ben ik niet stiekem door een raampje naar binnen gaan gluren hoor! Ze laten hier gewoon overal de deur van de huizen wagenwijd open staan, zodat iedereen een glimp van binnen kan opvatten. Dat kan hier allemaal!
Na een fietstocht van bijna 2 uur ben ik gaan lunchen bij de beste broodjeszaak van Vietnam. De broodjes worden Banh mi genoemd en het zijn pistoletjes gevuld met groente en vlees of kaas en andere lekkere dingen. Je kunt zo overal op straat krijgen bij van die kleine kraampjes. Maar deze zaak in Hoi an scheen de allerbeste te zijn volgens Anthony Bourdain, met zijn programma ‘no reservations’. En ik kan jullie vertellen dat de sandwiches echt ongelofelijk lekker waren. Maar wat het nou zo typisch Vietnamees maakt ben ik niet helemaal achter, misschien de saus?... Na mijn lunch stop ben ik wat tempeltjes gaan bekijken in Hoi an en ben ik wederom naar een erg teleurstellend museum geweest.. Tegen 3 uur was ik er wel klaar mee, het werd gewoon te warm om nog rond te kunnen lopen zonder dat je hoofd ging bonken van de hitte. Dus tijd voor siësta! Na mijn siësta ben ik wat gaan eten in een restaurantje in de stad en heb ik een beetje rondgedwaald in de straatjes met honderdduizend winkeltjes. Een walhalla voor vrouwen! Wat heel opvallend is aan Hoi an is dat ze allemaal kleermakerijen hebben. Je kunt hier pakken op maat laten maken en jurken, jassen. Van alles! Er zijn wel 40 van die winkels in een straat. Dat was voor mij natuurlijk wel een kijkje waard. Omdat ze hier in de regio een zijde fabriek hebben, was het voor mij wel aanlokkelijk om de stoffenlapjes af te speuren. De eerste winkel die ik in liep had echt een prachtige stof, maarja die wilde ik niet meteen kopen want het was wel meteen 36 dollar. Uiteindelijk toch niks gekocht en vroeg naar bed gegaan. De volgende dag ben ik langs het postkantoor om te informeren naar een pakketje versturen naar Nederland. Dit bleek niet zo duur te zijn, dus ik heb besloten mijn souvenirs hier in te slaan en op te sturen.
Die middag had ik een kookcursus voor Vietnamese gerechten. Eenmaal aangekomen bleek ik welgeteld de enige te zijn die deze cursus ging volgen…. Bij het meetingpoint kwam een vrouwtje me opwachten die me mee nam naar de kruidentuinen van Hoi an. We werden met een enorme minibus die kant op gebracht, wederom VIP treatment hier! Het vrouwtje was echt ongelofelijk aardig en haar Engels was erg goed. Maarja waar moet je het 2 uur over hebben met haar?.. Dus toen hebben we mijn Vietnamees maar bijgespijkerd. Ik was na 5 minuten de helft alweer vergeten natuurlijk! Maar ik weet nu in ieder geval een paar woorden. Bij de kruidentuinen vertelde ze me van alles over de kruiden en waar ze deze voor gebruikten. Erg leerzaam. Hierna genoten van een vruchtendrankje waarna we op weg gingen naar de markt. Hier hebben we alle groente en fruit ingeslagen die we nodig hadden voor het koken. Het vrouwtje had het wel mooi bedacht: ik laat die stevige blonde mooi alle tassen dragen.! Nadat we veel te groot hadden ingeslagen voor de eenpersoonskookles werden we met een bootje naar het restaurant gebracht. Onderweg heb ik het vrouwtje foto’s van Australië en Nieuw Zeeland laten zien. Ze was echt helemaal ondersteboven van de gletsjer! Ze vond het allemaal echt zo mooi, ze wilde alleen maar meer zien. Ze was echt heel oprecht geïnteresseerd in alles. Over het algemeen vind ik de mensen hier sowieso echt zo ongelofelijk vriendelijk! Ze willen je overal wel bij helpen. Aangekomen bij het restaurant begonnen we meteen met koken. Ik heb echt zoveel nieuwe trucjes en maniertjes geleerd. Echt een onwijs toffe les! En de onbeperkte wijn viel me ook wel in de smaak. ;-) Die avond ging ik alle souvenirs inslaan die ik wilde hebben, natuurlijk flink afdingen met mijn afdingkunsten geleerd van paps! Ook wat dingen voor Sieta meegenomen, al met al 7 tassen volgeladen. En uiteraard ben ik toch terug gelopen naar die winkel om de zijde te kopen die ik al van dag 1 stiekem heel graag wilde hebben.

De volgende dag zag het weer er een beetje grauw uit, maar het was nog steeds snikheet. Ik had een scootertocht gepland naar My son, dit was 55 km van Hoi an af. Toen ik eenmaal een half uur op de scooter zat begon het wat te regenen, dus regenjasje aan. Maar toen ik nog 7 km moest tot My son begon het zo enorm hard te regenen dat ik niks meer kon zien en het zelfs door mijn regenjas heen lekte. Ik was compleet doorweekt! Na een half uur schuilen was het weer nog niet beter, maarja ik was toch al nat. Dus weer op de scooter de laatste kilometertjes gedaan. En ja hoor! Ik kom aan en het begint te minderen! Toen ik dan weer met de scooter op weg ging naar de ruïnes begon het weer te plenzen! Maar 3 foto’s kunnen maken want het regende veel te hard om je camera uit de tas te halen. Maar toen weer terug.. Ik heb een regenponcho gekocht voor een paar cent in de hoop dat ik dan iets kon opdrogen eronder. Maar helaas wilde de regen niet ophouden, dus ik heb 2 uur in de stromende regen terug naar Hoi an gereden. Waarbij ik natuurlijk ook nog eens 2 keer verkeerd ben gereden! Toen ik aankwam in mijn homestay werd ik door de opa van de familie keihard uitgelachen vanwege mijn doorweekte verschijning. Het echtpaar heeft me met alles geholpen, ze gaven handdoeken en ik kon meteen gaan douchen. Ze waren echt ontzettend aardig! Toen ik weer schoon en droog was kon ik wat gaan eten en toen moest ik alweer met de bus naar Nha trang. Ik heb 12 uur in de nachtbus in het vooruitzicht. Daar verheug ik me natuurlijk al op! Maar ik zal het wel overleven!
Voor nu: tam biêt! (bye bye)