Hit the road!

Xin chao!
Hier alweer een van de laatste berichtjes uit het warme Vietnam! Nadat ik afgelopen zondag in de nachtbus ben gestapt, ben ik 12 uur later aangekomen in Nha trang. Ik kan heel erg kort zijn over deze plaats: zon, strand en een heel zootje Russische toeristen. Overal werd ik in het Russisch aangesproken. Zie ik er echt zo Russisch uit?.... De stad verder was oké. Niet heel erg veel te beleven, daarom zit ook iedereen hier met zijn kont alleen maar op het strand. Desondanks is dit wel de schoonste stad waar ik tot nu toe ben geweest. Maar ook de meest criminele. Ik was namelijk pas net gearriveerd en 5 mensen hadden me al verteld dat ik voorzichtig moest zijn met mijn tas en geld en ’s avonds niet alleen naar huis moest lopen. Want hier worden heel veel mensen overvallen. Ook overal hingen bordjes met dat je op je tas moest letten, echt zo vreemd!!! Gaf me wel een beetje de kriebels om ’s avonds over straat te lopen. Maar gelukkig zijn taxi’s hier heel goedkoop! De eerste dag heb ik een beetje rondgelopen. ’s Avonds ben ik met een groep Engelsen en een Nederlands meisje uit ons hotel wat gaan drinken. Het was erg gezellig. De dag erna had ik afgesproken met Thach, een easy rider uit Nha trang. Ik had van Sieta gehoord dat hij hele leuke meerdaagse tours deed van Nha trang naar Ho Chi minh, of waar je ook naartoe zou willen. Dus ik had hem via Facebook gecontact en die ochtend zouden we kennismaken. Ik werd breed lachend opgewacht bij mijn hotel door een klein mannetje, in tripadvisor t-shirt, een legerbroek, met nette lakschoentjes eronder en die hoognodig een afspraak bij de tandarts kon gebruiken… Ik werd warm onthaald door hem en zijn vriend Viet met wie hij samen de tour zouden gaan doen. Meteen werd ik op de motor geladen en gingen we verderop een bakje koffie drinken om de plannen te bespreken. Na een uitleg van een uur in slecht Engels snapte ik eindelijk dat het plan wat ik voor ogen had niet mogelijk was binnen de tijd omdat ze voor de cu chi tunnels in Ho Chi Minh moesten omrijden. Uiteindelijk wisten we een goed route samen te stellen, uiteraard hetzelfde wat hij met bijna iedereen deed. Maar het leek me een leuke trip. Die dag had Thach me aangeboden om een city trip te doen op de motor. Waarbij hij me voor een tientje overal wel naartoe wilde brengen, nou prima!. Hele verhalen vertelde hij overal bij, ondanks dat je de helft van wat hij zegt niet te verstaan is. Maar hij probeert het, dus gewoon ja knikken en oké zeggen. Met 100 andere russische toeristen heb ik naar een tempeltje gestaard, heb ik een rots bekeken en ben ik naar de modder spa geweest. De spa was heerlijk!! Ondanks dat ik nog steeds overal in het Russisch werd aangesproken. Snel weg uit deze stad dus!

De volgende dag zouden we opgehaald worden om 9.30. Ja er staat inderdaad we. We gingen met zijn tweeën de trip doen. Via tinder heb ik een jongen ontmoet die ook aan het reizen was en op zoek was naar wat gezelschap onderweg, net als ik. Toen de Easy rider ter sprake kwam, werd hij heel enthousiast en wilde de trip wel samen gaan doen. We besloten samen te gaan ondanks dat we elkaar nog nooit eerder hadden gezien. Spannend en gek, maar ook wel weer heel grappig. Dus die ochtend hebben we elkaar voor het eerst ontmoet. Het was een hele aardige jongen, hij kwam uit Duitsland, was iets jonger dan ik maar had al veel meer van de wereld gezien. Het begin was wat stroef maar na 3 dagen konden we echt goed met elkaar opschieten. Onze eerste dag op de motor naar Da lat was echt fantastisch!! We hebben onderweg zoveel van het mooie berglandschap gezien en overal deden we fotostops. Hoewel dit op een gegeven moment ook wel een beetje te veel van het goede want de lieve Thach wilde dat ik met alles op de foto ging. Hele foto schoots werden er bijna gehouden!! Het was echt te grappig. Maar de drivers probeerden het ons gewoon ontzettend naar ons zin te maken. Hun motto was: You happy, we happy! Dat is goed gelukt want ik kan echt terugkijken op een leuke trip. Ondertussen waren ze de hele tijd elkaar voor de gek aan het houden en grapjes uithalen. Het was net zo’n tv duo, te grappig! Tijdens de rit waren de stops erg welkom, want de benen gingen na 30 minuten rijden al aardig zeer doen. De eerste stad was Da lat, we kwamen eind van de middag aan en waren echt kapot! We hebben een enorme tempel bekeken en zijn daarna naar het hotel gegaan om bij te komen. We zijn ’s avonds de stad ingegaan en hebben wat gegeten en gedronken. De volgende dag moesten we om 8 uur alweer onderweg. Veel te vroeg! Ik zat hartstikke moe op die motor, maar in slaap vallen kon ik niet. De weg was een stuk slechter, dus ik werd flink heen en weer geschud achterop. Ook was mijn helm veel te groot, die zat steeds weer scheef op mijn hoofd na elke hobbel. Daarnaast deed je kont echt enorm zeer aan het einde van de dag na al dat gehobbel. Geen idee hoe ik de laatste dag moest overleven! Maar het was het wel waard. Onderweg hebben we een prachtige waterval gezien en een enorme kudde waterbuffels. Waarbij we van Thach de funny story te horen kregen waarom waterbuffels geen voortanden hebben. Hij had zoveel funny stories, maar hij moest er zelf het hardst om lachen! Viet had voornamelijk hele serieuze verhalen. Over de oorlog en het communistische regime hier. Alles in Vietnam is zo corrupt als de pest en de mensen worden hier gewoon dom gehouden. Viet heeft gestreden voor de Amerikanen en heeft dus eigenlijk de oorlog verloren, hij heeft veel meegemaakt in zijn leven en vertelde daar veel over. Hij noemde het de 1001 true stories from his country. Erg indrukwekkend, om stil van te worden. Maar het maakte de sfeer soms wel erg negatief. De tweede avond sliepen we in een klein dorpje in een lokaal hotelletje dat wel een flinke dosis chloor kon gebruiken. Volgens mij werd ik niet veel schoner of ik nou een douche nam of niet. We zijn met de drivers gaan eten in een lokaal tentje en waar we overal werden aangestaard door de mensen op straat. Even een dejavu gevoel van China! De volgende dag was de laatste rit, een korte rit naar Saigon. Onderweg weer mooie dingen gezien en veel stops dit keer gemaakt omdat de weg nog slechter was dan de dag ervoor, veel gaten dus hele zere billen! Maar gelukkig kon je hier bij elk “cafétje” langs de weg in een hangmat liggen met een bakje koffie! Dat moeten ze in Nederland ook introduceren: hangmat cafés voor de vrachtwagenchauffeurs.! Ideaal!

Eenmaal aangekomen in Saigon werd je na 2 minuten al gek! Zoveel verkeer!! Dat ik nog leef is een wonder, want oversteken is hier gewoon een hindernisbaan! De scooters in Hanoi waren erg, maar dit sloeg alles! Ze hadden stoplichten, maar eigenlijk waren de regels gewoon: rijd daar waar je plek ziet om te rijden. Dat is dus: rechts op de weg, links op de weg, midden op de weg of het voetpad naast de weg….. We zijn snel op zoek gegaan naar een hotel. Waarna we afscheid genomen hebben van Thach en Viet, die snel door gingen omdat ze die avond nog met de bus terug moesten. Hierna gaan chillen in het hotel en bijkomen van de lange rit!
Liefs Nienke!